ლითონი

I. ქანი მეტალლთა ანუ სპეკელთა, სადაცა იგინი ოპოვებიან, рудник, рудокопия. თ. მადან, მაღარ (არაბ.), ს. ქან. (უნდა იყოს ჰანქ, რედ. ალ. ღლონტი).

II. ლითონი

გრძელი რკინა შუაზედ ამოხურეტილი, რომელსაც ჩამოაცმენ ბორბლის თავსა და გასჭედენ წისქვილის ზემოთს ქვაში, რომელიც იმითი ბრუნავს, (железная жердь мельничная).